Aspiracija BiH za sticanjem punopravnog članstva u EU zasnovana je na širokom političkom konsenzusu, te predstavlja jedan od osnovnih vanjskopolitičkih prioriteta Bosne i Hercegovine. Ovo je definisano u Strateškim pravcima i prioritetima za provođenje vanjskopolitičkih prioriteta BiH koje je Predsjedništvo usvojilo u martu 2003, te potvrđeno u Strategiji vanjske politike Bosne i Hercegovine za period 2018-2023, usvojenoj u martu 2018. godine.
Integriranje u Evropsku uniju za Bosnu i Hercegovinu znači zauzimanje odgovarajućeg mjesta u evropskoj porodici demokratskih zemalja. BiH i njeni građani dijele ciljeve, vrijednosti i principe EU i opredijeljeni su da razvijaju društvo na sistemu vrijednosti i dostignuća evropskih demokratija. Ujedno su odlučni u namjeri da budu sastavni dio modernih evropskih političkih, ekonomskih i sigurnosnih struktura.
Perspektiva članstva u EU izuzetno je snažan poticaj za nastavak već započetih reformi u BiH i pokretač procesa koji treba da omogući stvaranje ekonomske, pravne, organizacione i socijalne strukture sposobne za djelovanje u skladu s pravilima EU. Članstvo podrazumijeva ispunjenje političkih, ekonomskih i pravnih kriterija, čiji je neizostavni dio usvajanje i implementacija EU pravne stečevine (acquis). Dio političkih kriterija odnosi se na postepeno usklađivanje vanjske politike država kandidata sa vanjskom politikom EU, gdje se i ocjenjuje stvarni napredak u godišnjim izvještajima o napretku.
Odnosi između EU i BiH su konstruktivni i zasnivaju se na uzajamnom razumijevanju. Izazov proširenja i izgradnje EU izuzetno je značajan za BiH, a zahtijeva i stalnu saradnju, koordinaciju i prilagođavanje svih segmenata društva potpunoj integraciji u Uniju.
U junu 1998. godine, uspostavljanjem EU/BiH Konsultativne radne grupe (CTF), koja obezbjeđuje tehničku i stručnu pomoć u području administracije, regulatornog okvira i politike, načinjen je prvi zvaničan korak BiH ka članstvu u EU. U junu iste godine EU i BiH su i zvanično potpisale „Deklaraciju o posebnim odnosima između EU i BiH.“
Regionalni pomak u smislu integracija nastupio je 1999. godine, jasnom posvećenošću EU članstva Zapadnog Balkana. Slijedom toga, u junu 2000. godine, države članice EU su odlučile dodijeliti status potencijalnih kandidata svim zemljama Procesa stabilizacije i pridruživanja (PSP), uključujući i Bosnu i Hercegovinu. Svoj EU put Bosna i Hercegovina je i formalno odredila uspostavom diplomatskih odnosa sa EU i potpisivanjem Sporazuma o stabilizaciji i pridruživanju 2008. godine. Ovim je uspostavljen okvir za implementaciju pravnih, administrativnih, institucionalnih i ekonomskih reformi kao uslov približavanja EU.
15. februara 2016. godine BiH je podnošenjem formalnog zahtjeva za članstvo u Evropskoj uniji predsjedništvu Vijeća EU preduzela prvi korak ka dobijanju statusa države kandidatkinje. Nakon toga je Vijeće zatražilo od Evropske komisije da pripremi avis, odnosno mišljenje o sposobnosti i spremnosti BiH za članstvo u EU, a koje se izrađuje na temelju analitičkog instrumenta politike proširenja EU, tzv. Upitnika. Upitnik sa 3897 pitanja, čiji je cilj dati pregled političkog, pravnog, ekonomskog i administrativnog sistema države, uručen je BiH u decembru 2016. godine. 28. februara 2018. godine BiH je predala odgovore na 3 242 pitanja iz Upitnika Evropske komisije, a 4. marta 2019. predala odgovore na dodatnih 655 pitanja.
U Strategiji za zapadni Balkan iz februara 2018. godine, Komisija je navela da bi „uz stalni napor i angažman Bosna i Hercegovina mogla postati kandidat za članstvo.“
29. maja 2019. godine Evropska komisija je objavila Mišljenje o zahtjevu BiH za članstvo u Evropskoj uniji i Analitički izvještaj koji donosi sveobuhvatnu mapu puta za reforme u BiH u oblasti demokratije, vladavine prava, fundamentalnih prava i javne administracije. Evropska komisija smatra da bi se pregovori za pristupanje Bosne i Hercegovine Evropskoj uniji trebali otvoriti kada zemlja postigne potreban stepen usklađenosti s kriterijima za članstvo, a posebno s političkim kriterijima iz Kopenhagena kojima se zahtijeva stabilnost institucija koje posebno garantiraju demokratiju i vladavinu prava.